Het is nooit te
laat om te leren

Voor Klaas is schrijven niet zo vanzelfsprekend. In het dagelijks leven liep hij tegen allerlei uitdagingen aan. “Als ik iets moest opschrijven voor mijn werk, dan twijfelde ik of het goed was”, vertelt hij.

Taalpunt - Nieuws Header

Bezoek aan de dokter

De stap om hulp te zoeken, kwam na een bezoek aan de dokter. “Mijn dokter vroeg hoe het ging. Ik vertelde dat ik soms moeite had met schrijven. Hij wees me toen op het Taalpunt.” Na wat aarzeling besloot Klaas zich aan te melden. “In het begin is het spannend, maar ik ben blij dat ik het heb gedaan.”

Leren in kleine stappen

Elke maandagmiddag gaat Klaas naar het Taalpunt. Dat is een vast moment in de week, en dat helpt hem om echt met taal bezig te blijven. De lessen zijn praktisch en gaan over wat hij in het dagelijks leven nodig heeft. “Ik leer nu hoe ik beter zinnen kan schrijven en hoe ik woorden goed spel. Vooral woorden die je anders uitspreekt dan je schrijft, vind ik lastig.”

Op zijn werk merkt hij al verschil. “Ik moet soms iets opschrijven voor een collega. Vroeger twijfelde ik dan heel erg, nu doe ik het gewoon.”

Je voelt je welkom

Het Taalpunt hielp Klaas niet alleen met schrijven, maar ook met zijn zelfvertrouwen. “Ik voel me zekerder. Eerst schreef ik alleen als het moest. Nu durf ik het gewoon te doen.” De begeleiding speelt daarin een grote rol. “Ik heb een vaste begeleider en het contact is fijn. Je voelt je welkom en het is helemaal niet gek als je iets nog niet weet.”

"Gewoon doen!"

Klaas raadt anderen zeker aan om naar het Taalpunt te gaan. “Als je moeite hebt met lezen en schrijven, is dit echt een goede plek. Je krijgt hulp, je leert nieuwe dingen en je merkt dat het steeds wat beter gaat.” Hij weet dat er meer mensen zijn die tegen dezelfde problemen aanlopen. “Soms zeggen mensen: Ach, ik ben gewoon dyslectisch, maar vaak kun je met wat hulp veel verbeteren.” Voor Klaas is het Taalpunt dan ook een waardevolle plek geworden. “Het is nooit te laat om te leren. En als je twijfelt? Gewoon doen!”